دوباره ماه رمضان شد.. ماه رمضان هميشه براي من مفهوم خاصي داره وهمينطورسمبلهايي خاص!
اسمش كه مي آيد نا خودآگاه ياد "ربنا......" مي افتم با صداي دلنشين شجريان، ياد شبهاي سحر و دعاي سحرتوي نيمه هاي شب، ياد "الهي لاتادبني بعقوبتك" با صدايي كه از زمان كودكي يادم مونده وهميشه عاشقش بودم!صدايي كه انگاري تموم حزن عالم رو در خود داشت ،وقتي كه اين جمله رو مي خوند!
يادشبهاي زمستون بعد از سحر وقتي همه جا پر از برف و يخبندون بودوصداي خرد شدن يخهاي زير پامون
موقع رفتن به مسجد.
!ياد دعاي قبل از افطار وقتي كه اون گروه مصري صفات خدا رو خيلي قشنگ مي خونند و آدم نا خودآگاه باهاشون همخوني ميكنه! وبعدش اذان با صداي رساي موذن زاده اردبيلي و دعاهاي زير لب كه حس مي كني توي اون لحظه چقدر بهشون نيازمندي.
يادسفره افطار كه مثل سفره هفت سين زيبا و دوست داشتنيه!چاي با نون و پنير و سبزي،يا خرما، گاهي اوقات فرني يا آش رشته. آخ!كه من عاشق زولبيا و باميه سرسفره افطار هستم! و ناخودآگاه ياد شامي هاي دست پخت مادرم كنار سفره افطار مي افتم!
يادش به خير!يادمه وقتي كه هشت،نه سالم بود ماه رمضون افتاده بود وسط تابستون.اونوقت من وبرادرم بعداز ظهر مي رفتيم روي كاناپه دراز مي كشيديم واز هرم گرما و عطش تشنگي شيشه آب يخ رو روي سر و بدنمون خالي مي كرديم!
آره!همه اين لحظه ها و همه اين نشونه ها زيبا و خاطره انگيزند، اما زيباتر از همه اينها براي من بازگشته! بازگشت و نزديكي به خدايي كه معمولا فراموشش مي كنيم و از ياد مي بريمش. رمضان فرصت دوباره ايه
كه فاصله اي رو كه زندگي روزمره بين ما و اصلمون ايجاد مي كنه و روز به روز به خاطر شرمندگي و فراموشكاريمون بيشتر ميشه ، از بين ببريم يا لااقل كمترش كنيم.
فكر كنم به همين خاطره كه شبهاي قدر توي اين ماه هستند و سرنوشت يكسال آدمها در اين شبها نوشته ميشه، و بيجهت نيست كه علي در اين ماه رستگار ميشه ، ماهي كه پاداش روزه گرفتنش خود خداست و لاغير!
ماه رمضان فرصت خوبيه!رمضان رو از دست ندهيم!
