وقتي بچه بوديم مي گفتيم بذار بزرگ بشيم همه چي درست مي شه!بزرگ كه شديم به خودمون مي گفتيم بذار دانشگاه بريم همه چيز درست ميشه!دانشگاه كه رفتيم پيش خودمون فكر كرديم اگه درآمد داشته باشيم همه چي ميزون ميشه اما نشد كه نشد!بعد گفتيم بذار فارغ التحصيل بشيم؛ بعد گفتيم بريم سر كار؛ بعد گفتيم خدمت رو بخريم؛ بعد گفتيم اگه ازدواج كنيم ديگه همه جيز ميزونه ميزون ميشه ؛بعد گفتيم بذار ماهي 200تومن درآمد داشته باشيم بعد 300تومن بعد 400تومن بعد .......بعد گفتيم خونه بخريم؛ حالا مي گيم ماشين بخريم و.....
اما هيچوقت درست نشد كه نشد؛هيچ!روز به روز بدترهم ميشه و ما مدام به خودمون وعده مي ديم كه آينده؛آينده؛آينده!
حالا اين آينده كي مي آد و كي درست ميشه؟ حكايتي است غريب كه به عمر ما كفاف نمي ده!
اما اين وسط دلم براي آينده مي سوزه كه چه وعده ها كه به اسمش داده نمي شه و چه آدمها كه منتظرش ننشستند و چشم به راهش نيستند!شايد به همين خاطر باشه كه هيچوقت آينده
نمي آد و خودش رو نشون نمي ده!
راستي كدوم ابلهي بود كه مي گفت:"امروز همان فردايي است كه ديروز منتظرش بودي!!"؟؟؟
نظر بدهيد
