بعضی آدمها تو زندگی انسان،وجودشون غنیمته!در طول عمر آدم،خیلی ها وارد زندگیش می شوند،خیلی ها هم از زندگیش خارج می شوند.عده ای در زندگی شخص تاثیر می گذارند و گروهی بدون هیچ تاثیری می آیند و می روند،انگار که هیچگاه نبوده اند یا نیامده اند!
در این بین اما،هستند کسانی که وجودشون برای آدم غنیمته و دوستی و رفاقتشون موهبت.اگر چه از لحاظ تعداد کمند اما دلشون مثل دریا بی انتهاست. دریایی که هر وقت بهش احتیاج داشته باشی ،کنارته و می تونی ساعتها کنارش بشینی و از امواج نیکیهاش بهره مند بشی ونسیم محبتهای بی دریغش نوازشت کنند.می تونی پرنده دلت رو در آسمان بیکران این دریا پرواز بدی و زیر آفتاب مهرش گرم بشی.سنگ صبور غمهای آدمند و تسکین بخش دردهای انسان.اگر غم دنیایی تو دلهای زیباشون باشه ،همیشه خدا مثل چاهی که نیمه شبها علی (ع) درددلهاشو در گوش اون زمزمه می کرد ،آماده شنیدن درددلهای دیگرانندو با حرفها و کمکهاشون راه گشای مشکلات دیگران.
یکی از این آدمها تو زندگی من، یار و رفیق و ندیم من بوده و هست و از این بابت خدا رو شکر می کنم!دوستی که در بیشتر غمها و شادیهای من سهیم بوده و همیشه در سخت ترین لحظات زندگی به کمکم اومده و من همیشه ازش ممنونم.کسی که در فهم و شعور و معرفت همتایی براش پیدا نکردم و در خوبی و پاکی مثل گلهای بهاری لطیف و زیباست!دوست عزیزی که دوشنبه پیش سالروز تولد خودش و روز تولد وبلاگش بود.
پدرام ،رفیقی که همیشه در رفاقت یکرنگ
و بی ریاست! و اسم وبلاگش هم مثل خودش باصفا:
داستان عشق
خوشا عشقی که معشوقش تو باشی!
پدرام جان اگرچه دیر ،تولدت رو تبریک می گم و برا ت در زندگی لحظاتی خوش بدوراز هر غم و غصه ای آرزومی کنم! و ازت به خاطر تمام خوبیها و مساعدتها وتمام لحظات خوش و فراموش نشدنی که باهات داشتم ،ممنونم!
حلقه ای بر گردنم افکنده دوست
می کشد آنجا که خاطر خواه اوست!
نظر بدهید
