TERRITORY
گاهی وقتها فکر می کنم چراآدمها دیگران رو از چیزهایی منع می کنند که خودشون هم به متناضراون چیزها علاقه مندند؟ چرا سعی نمی کنند علائق دیگران،اطرافیانشون رو بشناسند
و بهش احترام بگذارند؟همه ما در زندگیمون چیزهایی داریم که برامون ارزشمند ومهم هستند،شاید برای دیگران ارزش آنجنانی نداشته باشند،اما برای خود فرد مثل قسمتی از جسم و جانشه،بخشی از هستی ووجودشه!خب طبیعیه که وقتی این چیزها از طرف کسی مورد بی احترامی واقع بشه یا به قلمرو اون تعرض بشه ،شخص از خودش واکنش نشون بده و حالت تهاجمی به خودش بگیره و از قلمرو مادی،معنوی،یا احساسیش دفاع کنه!در زبان انگلیسی برای این قلمروی شخصی لغت
"Territory "
رو به کار می برند که ما متاسفانه لغت معادلی رو که بتواند مفهوم کلمه رو برسونه نداریم!!!مفهوم این کلمه همانطور که گفتم حیطه و قلمرو شخص در همه موارد رو رد بر میگیره،مثل قلمرویی که حیوانات برای خودشون درنظر می گیرند و به دیگران اجازه نمی دهند که وارد اون قلمرو بشوند !
وجود نداشتن چنین کلمه ای در زبان پارسی که شامل تمامی متعلقات فردی یک انسان در زمینه های مختلف باشد ،به فرهنگ ما و نوع نگرش ایرانیها به فردوفردیت اون در جامعه بر می گرده،نگرشی که به ما اجازه نظارت و کنکاش برتمامی ارکان زندگی دیگران رو می دهد متاسفانه همیشه تاریخ ـ حداقل پس از حمله اعراب به ایران ـ خط مشی و روش حکام ما بر اون پایه گذاری شده وادامه دارد!
این نگرش متاسفانه بر تمامی قضاوتها وآراء ما تاثیر منفی گذاشته و می گذاردودقیقا به همین دلیل است که قضاوتهای ما رد مورد افراد به این شکل است :
"من از فلان شخص بدم(یا خوشم)می آید"
حالا به جای شخص هر تخصص و هنر و شغلی می تواند قرار بگیرد مثلا شاعر،نویسنده،خواننده،،نقاش،فیلسوف،مدیر،قاضی،دانشمند،وکیل وبسیاری چیزهای دیگر!معمولا دلیل چنین
جملاتی هم مسائل اخلاقی و یه مسائل عرفی هستند!!!مثلا فلانی سر پیری رفته زن گرفته یا زنش رو طلاق داده،یا مثلا در گذشته که فلان جا بوده ،فلان کار رو کرده یا فلان حرف رو زده!
جالب اینکه با همین حرف کل هنر و تخصص فرد رو هم نادیده می گیرند یا زیر سوال می برند. مثلا کسی می تواند بگوید که سقراط فیلسوف نبوده یا لئوناردو داوینچی نقاش و مخترع نبوده اند یا در فلسفه و دیگری در نقاشی موفق نبوده اند به صرف اینکه هر دو نفر هم جنس باز بوده اند؟
نظر شما چیه؟
