خدایا !گاهی از خوندن بعضی جملات چنان از خودم بیخود می شم،چنان بغض گلوم رو فشار میده،جوری مو به بدنم سیخ می شه که حس می کنم دارم آب می شم،دارم جاری می شوم،روان وپر شتاب چون سیلی از اشک!یه وجد می آیم از احساس اون نویسنده یا شاعرومثل خدا به آفرینش انسان افتخار می کنم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
وقتی که این جمله رو در اتوبیوگرافی تار نمای
زهرا خانم خوندم غرق شعف شدم .فکرکنم این جمله از معدودمردان بزرگ روزگار ما یعنی شریعتی باشه:
خداوندا تو می دانی که انسان بودن وماندن دراین دنیا چه دشواراست!چه رنجی می بردآنکس که انسان است واز احساس سرشاراست.........
در عوض وقتی می خونم یه دانشجوکه باید مظهر تفکروتعقل ومنجی جامعه از بن بستهاوجمودهای فکری باشه،خواهر خودش رو به دلایل احمقانه می کشه،بدنش رو مثله می کنه وبادستهای خودش اون رو تکه تکه می کنه ،سر خواهرش رو(کسیکه یه عمر باهاش بزرگ شده،کسیکه یه عمر باهاش نفس کشیده رو )از تن جدا می کنه وبعد می بره می اندازه ته یه قنات!
یا پدرو مادری که بچه شون رو پاره تنشون رو شکنجه می دهند وبا دستهای خودشون یه طفل معصوم رو می کشندیا زن یا مردی که همسرشون رو کسی رو که زندگی و هستی و روح وتنش رو با اون قسمت کرده رو می کشه یا حتی،حتی کسی که یک بیگانه،رو یه انسان رو از زندگی ،از حق نفس کشیدن،حق زیستن،حق بودن محروم می کنه!دردتمام وجودم رو فرا می گیره،انگار،انگار که با مته دارند زنده زنده مغزم رو سوراخ می کنندوتمام استخونهای تنم ازدردتیر می کشه وعرق مرگ اندامم رو سرد می کنه!دوست دارم داد بزنم و هوار بکشم و همه چیز رو بهم بزنم.راه بیفتم برم تو خیابون خفت تک تک کسایی روکه مسئول این جامعه لعنتی اند رو بگیرم همه این چیزها رو بهشون نشون بدم .نشون بدم اون دختری رو که از زور فقروفلاکت رفته فاحشه شده!اون پسری رو که از روی بیکاری قاچاقچی و معتاد شده!نشون بدم جامعه ای رو که ساختندپرازقتل وغارت وتجاوزو فحشا.پاکترین آدماش اهل تزویروریا!وبهشون بگم که شما تو همه این لجنها و کثافتها سهیم وشریکید!!!!!!!!!!!!!
خدایا چرا اینقدر آدمها رو متفاوت آفریدی؟خدایا چطور یه نفر رو آنقدر بالا می بری که زمین وآسمانها بهش سجده کنند ،یه نفر رو هم اونقدر پست که از درنده ترین حیوانات هم درنده تر باشه!
الهی!چگونه زیستن را به من بیاموز،چگونه مردن را خود مواهم آموخت!!(شریعتی)
