خب امسال هم دهه اول محرم گذشت! تاسوعا وعاشورا مثل هر سال اومدند و رفتند. چيزي كه اين چند روزبه ذهنم رسيد خرج دهي يا نذري كه مردم،مساجد و تكايا مي دهند بود.
به خاطر مسايل اعتقادي مردم ما به نذر كردن و نذري دادن اعتقاد دارند كه من اينجا بحثي راجع بهش ندارم!
اما نميشه اين نذرها رو به صورت ديگه اي ادا كرد؟
كشور ما الان حدود 70 ميليون جمعيت داره كه فكر ميكنم به طور متوسط هر كسي توي اين چند روزحداقل يكبار غذاي نذري خورده باشه! (كه البته به شخصه فكر مي كنم رقم بيشتر از اينها باشه!) اما بدبينانه در نظر مي گيريم كه كلا 35 ميليون غذا به خلق الله داده شده باشه!حالا اگه هزينه پخت هر پرس غذا رو 400 تومان ناقابل در نظر بگيريم ميشه رقمي معادل 14 ميليارد تومان كه همونطور كه گفتم اين حداقل رقميه كه ميشه براي خرج هاي اين چند روز در نظر گرفت!
حالا به نظرتون اگه اين مبلغ به جاي پر كردن شكم يك سري آدم شكم سير و بعضاحرفه اي كه فقط توي كوچه و خيابون مي گردند و ميچرخند(خيلي اوقات با ماشينهايي با حداقل قيمتي 11 ميليون تومان)و براي چند روزشون جمع مي كنند ، توسط يه نهاد غير دولتي و حتي دولتي(عليرغم بي اعتمادي مردم به اين نهادها) و خرج واقعا افراد مستحق و نيازمند بشه و مثلا خرج غذاي يكسال اونها،يا ايجاد اشتغال براي اونها ، يا ساخت بيمارستان و مدرسه و..... از اين راه تامين بشه فكر نمي كنيد به فلسفه نذر و به رفتار ائمه نزديك تر باشه؟!
يا حداقل خرج اين نذر رو به سراي سالمندان و معلولين كهريزك داد؟ يا حداقل در مناطقي اون رو پخش كرد كه حس ميشه به اين غذا ها نيازمند ترند؟
هنوز هم خر زياد داريم! به قول شاعر(فكر كنم حافظ):
فقيه شهر چنين گفت زير گوش حمارش
كه هر كه خر شود البته مي شوند سوارش!
