"بهار آمد به صحرا و در و دشت"
بهار، دختر رعناي طبيعت ، آرام آرام از راه ميرسد وزمين ، خسته از مصاحبت زمستان ، آغوش پرمهرش را به روي دلداده اش مي گشايد. ننه سرما، اما، با سماجت و صد ترفند و جادو سعي در به تعويق انداختن زفاف اين دو دلداده دارد، هر چند كه خوب مي داند دولت مستعجلش به پايان رسيده و آخرين دانه هاي برفش نيزبر تن داغ زمين كه در عطش عشق بهار مي سوزد، كارساز نيست! اينست كه يك قدم در پيش مي نهد و دو قدم در پس و هر قدم كه دختر بهار عشوه كنان و پايكوبان به حجله نزديكتر مي شود او غرغركنان و لرزان دورتر و دورتر مي شود!
رسم روزگار است ديگر!همه چيز در تغيير است و رفتن. آنكه ماندني است هم مدام در حال شدن!
و آدمي چون نيك بنگرد همين يك شعبده روزگار او را بس است كه گفته اند:
بر سر جوي نشين و گذر عمر ببين
كين اشارت زجهان گذرا ما رابس!
ووقتي آمدن بهار مصادف باشد با زاد روزت، هر عيد و هر بهار برايت دو معنا دارد دو مناسبت، دو نشانه!
تا وقتي كودكي به خنده مي گيري كه عيد، جشن باستاني است درسالروز ولادتت. اما در آستانه چهارمين دهه زندگي، حالتي غريب است فرارسيدن بهار طبيعت ونزديك شدن خزان زندگانيت توامان!
حس عجيبي به انسان دست مي دهد كه خب ! باز هم عيد شد و درست يكسال ديگر از عمر تو هم گذشت! و نتيجه اين يكسال و اين يكسالها كه روي هم مي شوند سي سال چه بود؟ از اين يكسال چه عايدت شد؟ از اين سي سال چه طرفي بستي و چه اندوختي؟و اگردرآغاز اين سال، درست در لحظه تحويل سال بگويند وقت تمام شد! دستهايتان را رو كنيد! برگه ها را بالا بگيريد! يا سفر آغاز كنيد!....... چند آس در آستين داري؟ برگه اعمالت سياه است يا سپيد ؟ برگه دلت چطور؟ چه در كوله بارت اندوخته داري؟ آنقدر هست كه كفاف رسيدن به سر منزل مقصود باشد؟ اصلا راه را مي داني؟ يفين داري كه تا بدينجايش به بيراهه نرفته اي؟ به كعبه ميروي يا تركستان؟ از كجا مي داني كه تاكنون پيش رفته اي يا فرو؟ به گرد خود گرديده اي يا در طواف يار؟
حس غريبي است! حس غريبي است اين لحظه هاي آخر سال ! حس كودكي است كه هنوز نيمي از سوالات امتحانش را پاسخ نگفته و و وقت دارد به پايان مي رسد. حس جوجه گنجشكي است كه در دستان مهربان كودكي دچار شده است و قلبش مدام تندتر و تندتر مي زند! حس عاشقي است كه معشوقش نخستين بار به ميعادگاه مي آيد، حس پدري است كه پشت درب اتاق زايمان مدام راه مي رود و به ساعتش نگاه مي كند و نگران است، نگران نورسيده، نگران يار!
نمي دانم! و شايد واقعا هيچكدام ِ اينها نباشد!
اين كه چه بوديم و چه شديم و چه هستيم، حديث تازه اي نيست! حديث هر نفْسي است كه روزي زاده مي شود و روزگاري مي زيَد و روزي خواهد رفت!اما اعتقادم بر اينست كه دفتر زندگاني هر كس حكايت جديدي است كه تاآن زمان چنين نبوده و زان پس هم چنان نخواهد بود!
اينست كه اواخر هر سال به اين عكس نگاه مي كنم شايد كمي آرام شوم.
نگاه كردن به اين عكس يكجورهايي برايم شادي آور و لذت بخش است . يك معصوميت و شادي در اين نگاه و خنده هست كه دلم غنج مي رود. نه اينكه خود شيفته باشم، نه!كه هر اندكي بشناسدم بر اين تصديق مي كند..... نمي دانم!...شايد هم حس ناخودآگاهي است كه هر كس نسبت به كودكيش دارد! به هر حال مي خواهم به خودم ياد آوري كنم كه از كجا شروع كرده ام و به كجا رسيده ام و چگونه رسيده ام؟ ومتاسفانه هر بار مي بينم كه سال سال دريغ از پارسال ! كه عمر بگذشت به بيحاصلي و بوالهوسي!
و در اين لحظات پاياني سال اميدوارم كه همه دوستان سال پرباري را گذرانده باشند و سالي پربارتر و سرشار از شادي، موفقيت و سلامتي را براي همگي آرزومندم. عيدنوروز،عيد باستاني ايرانيان بر شما مبارك باد!!!
اين هم عيدي شما!
(ابتدا save as كنيدو بعد باز كنيد )
سي سال قبل وزير صنايع كره جنوبي در بازديدي كه از ايران خودرو داشت،اعلام كرد كه ما بايد شركت خودروسازي همچون ايران خودرو داشته باشيم!
اما امروز:
فقط يك فقره خريد ما از كره بالغ بر چند صد ميليون دلار مي شود.
يك كارگر كره اي در شرايط وبا تجهيزات يكسان چهار برابر يك كارگر ايراني ،قطعه توليد مي كند.
يك اپراتور كره اي تعداد 12 دستگاه انوماتيك را تحت كننرل دارد،در مورد اپراتورهاي ايراني در بهترين حالت از 4 دستگاه تجاوز نمي كند.(صرفنظر از كيفيت قطعات)
كره در سال گذشته 6 ميليون خودرو توليد كرده كه تعداد 2 ميليون از آنها به خارج كشور صادر شدند،در حاليكه مجموع توليدات ساليانه ما هنوز به يك هشتم توليد كره نميرسه!
دوران آن طاغوت، بنادر ما پر بود از كارگران و عمله هاي كره اي، امروز ما از ديدن پيشرفت همان عمله هاي ديروز بايد انگشت حسرت به دهان بگزيم!
در بعد فرهنگي هم عليرغم همه تبليغات سويي كه براي چنين كشورهاي در حال توسعه اي مي شود،كماكان روحيه شرفي خودشون رو حفظ كردند. از نظر نظم و احترام به قانون هم، سالهاي سال از ما جلوترند.
